Η υγροποίηση υδρατμών είναι ένα φαινόμενο που ταλανίζει πολλές παλαιές και νέες κατοικίες. Το φαινόμενο συναντάται όλο και πιο συχνά λόγω των έντονων μεταβολών των καιρικών συνθηκών στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Κατά αυτές τις μεταβολές έχουμε μεγάλες διακυμάνσεις και αλλαγές θερμοκρασιών από μέρα σε μέρα, καθώς και μέσα στην ίδια ημέρα.
Το φαινόμενο της υγροποίησης των υδρατμών έχει πολλές φορές παρερμηνευθεί και αποτέλεσει αντικείμενο διαμάχης, από γνώστες και μη του αντικειμένου. Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε πως η υγροποίηση των υδρατμών εμφανίζεται πάνω σε τοίχους, πατώματα και οροφές διαμερισμάτων. Σε πρώτη φάση εμφανίζεται ως νερό πάνω στις επιφάνειες αυτές, στη συνέχεια παρουσιάζονται πρασινά (πρασινο - κίτρινα για την ακρίβεια) στίγματα και στην τελική μορφή ανάπτυξης του φαινομένου έχουμε μαύρα ίχνη. Το τελευταίο αυτό στάδιο είναι και το πλέον επικίνδυνο μιας και αυτό το ίχνος μαυρίλας αποτελεί την ανάπτυξη ενός μήκυτα. Ο οποίος είναι επιβλαβής για την υγεία των ανθρώπων όπου διαβιώνουν στο χώρο όπου εξελίσσεται το φαινόμενο. Ο συγκεκριμένος μύκητας είναι υπεύθυνος για δύσπνοιες, ασθματικές κρίσεις, βήχα κα. Συνίσταται η άμεση απομάκρυνση του από τις επιφάνειες όπου αναπτύσεται με χρήση είτε ειδικών καθαριστικών είτε με την απλή εφαρμογή χλιαρού νερού και χλωρίνης.
Προσπαθώντας να περιγράψουμε όσο το δυνατόν πιο απλά και εκλαϊκευμενα το εν λόγω φαινόμενο, θα μπορούσαμε να πούμε πως σε συνθήκες χαμηλών εξωτερικών θερμοκρασιών κατά τις οποίες προσπαθούμε, να κρατήσουμε τους χώρους μας ζεστούς (με χρήση θερμαντικών συσκευών) ή όπου γενικότερα τους κράταμε κλειστούς (χωρίς επαρκή αερισμό), ο ζεστός εσωτερικός αέρας προσπαθεί να διαφύγει από την περιμετρική τοιχοποιία, από τις οροφές (ειδικά αν είναι εκτεθημένες) ή από τα δάπεδα. Οι επιφάνειες αυτές (που μπορεί να είναι φέροντα ή μη, δομικά στοιχεία) δεν είναι επαρκώς θερμομονωμένες και επομένως είναι παγωμένες από την εξωτερική χαμηλή θερμοκρασία. Έτσι κατά αυτή την προσπάθεια διαφυγής ο ζεστός αέρας θα υποστεί μια απότομη αλλαγή θερμοκρασίας κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την υγροποίηση του πάνω στην ανεπαρκώς θερμομονωμένη επιφάνεια. Έχουμε δηλαδή ένα θερμικό σοκ, όπου ο ζεστός αέρας γίνεται νερό (σε συνδυασμό με την συμπύκνωση υδρατμών).
Τις περισσότερες φορές το φαινόμενο παρερμηνεύται και θεωρείται ως αίτιο η παρουσία υγρασίας από κάποιο δώμα ή από την τοιχοποιία. Καλό είναι να αναφέρουμε πως οι υγρασίες εμφανίζονται ως λευκά ίχνη ή κίτρινα και μόνο (παραμένοντας σε αυτή την μορφή). Οι μαυρίλες είναι πρόβλημα θερμικό. Η λύση του είναι η θερμομόνωση της επιφάνειας. Θερμομόνωση η οποία μπορεί να επιτευχθεί με κάποιο σύστημα εξωτερικής ή εσωτερικής θερμομόνωσης. Για την καταπολέμηση του φαινομένου της υγροποίησης των υδρατμών 9 στις 10 περιπτώσεις επιλέγεται μια εφαρμογή εσωτερικής θερμομόνωσης. Αυτή μπορεί να επιτευχθεί είτε με ένα σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης εφαρμοζόμενο από μέσα (που σημαίνει δηλαδή μεγαλύτερη διατομή μονωτικού υλικού) είτε με ειδικά συστήματα εσωτερικών εφαρμογών.
Για την επίλυση των συγκεκριμένων προβλημάτων η μοναδική, πραγματική λύση, είναι η χρήση θερμομονωτικού κάποιας διατομής. Τα διάφορα χρώματα αντιμουχλικής δράσης θα καλύψουν το πρόβλημα και δεν θα καταπολεμήσουν το φαινόμενο. Εν ολίγοις θα αναστείλλουν την μετατροπή του νερού σε μύκητα. Όχι όμως για πάντα, αλλά για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ίσως κάποιων μηνών στις καλύτερες περιπτώσεις.
kcg