Μονώσεις - Κωνσταντινίδης Κατασκευαστική

Στα εν λόγω άρθρα/τεχνικά θέματα (μιας και θα ακολουθήσουν και άλλα λόγω μεγάλου όγκου πληροφοριών) θα παρουσιάσουμε, ίσως τη σημαντικότερη παρέμβαση που γίνεται στον τομέα της μόνωσης, σε ένα οποιασδήποτε χρήσης κτίσμα. Αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από τη μόνωση μιας ταράτσας ή τη μόνωση ενός δώματος.

Όπως ήδη έχουμε αναφέρει στην παρουσίαση των υπηρεσιών μας, η παρέμβαση στην επιφάνεια μιας ταράτσας χωρίζεται σε 4 βασικά κομμάτια, χωρίς η σειρά με την οποία θα τα αποδώσουμε εδώ να είναι κατ' ανάγκη και αυτή που πρέπει να ακολουθηθεί. Έτσι, μια εφαρμογή ταράτσας πρέπει να εμπεριέχει τη θερμομόνωση, τις άρτιες ρήσεις, την υγρομόνωση και τη βατότητα (χωρίς αυτή να είναι πάντα αναγκαία). Κάθε ένα από αυτά τα βασικά στάδια μπορεί να υλοποιηθεί με διαφορετικές μεθόδους, διαφορετικά υλικά και διαφορετικές τεχνικές. Προσπαθώντας να ξεδιαλύνουμε λίγο τα πράγματα, στη συνέχεια των αναλύσεων θα παρουσιάσουμε τα πιο διαδεδομένα και γνωστά πλήρη συστήματα μόνωσης ταρατσών που υπάρχουν στην χώρα μας.

Πριν όμως από την παρουσίαση των ολοκληρωμένων συστημάτων, θα ασχοληθούμε με το κάθε στάδιο επιμέρους ως μια ξεχωριστή εφαρμογή παρέμβασης σε μια ταράτσα ή ένα δώμα. Εξετάζοντας και αναλύοντας τα υλικά με τα οποία μπορούμε να στεγανοποιήσουμε, να θερμομονώσουμε, να δημιουργήσουμε ρήσεις και να καταστήσουμε βατή την τελική μας επιφάνεια. 

Υγρομόνωση / Στεγανοποίηση

Για να στεγανοποιήσουμε μια επιφάνεια ταράτσας, βασικό κριτήριο για να γίνουν τα σωστά βήματα κατά την υλοποίηση, είναι πάνω σε τι πάμε να εφαρμόσουμε το υλικό μας. Έχουμε μωσαϊκό, σκυρόδεμα, τσιμεντόπλακες, κάποια παλαιά επίστρωση στεγανοποίησης, πλακίδια κεραμικά, κάποιο τσιμεντοκονίαμα; Και φυσικά σε τι κατάσταση μπορεί να βρίσκονται οι προαναφερόμενες επιφάνειες; Οι ρήσεις είναι σωστές; Έχουμε λιμνάζοντα νερά; Και αν ναι, επιθυμούμε να κάνουμε νέες ρήσεις ή θα χρειαστούμε ένα υλικό ανθεκτικό σε στάσιμα ύδατα;

Έτσι εξετάζοντας τους προαναφερόμενους παράγοντες και πολλούς ακόμα τους οποίους πρέπει να γνωρίζει ένας σωστός επαγγελματίας θα προταθεί το κατάλληλο υλικό για την υλοποίηση της στεγανοποίησης. Τα υλικά στεγάνωσης χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες, τις υγρές μεμβράνες στεγανοποίησης, τα ασφαλτικά και τα τσιμεντοειδή. Αναλυτικά:

α) Υγρές μεμβράνες στεγανοποίησης, στην πιο επιστημονική τους διατύπωση ή απλούστερα ελαστομερή επαλοιφόμενα. Αυτά μπορεί να είναι ακρυλικά, πολυουρεθανικά ή τα τελευταίας τεχνολογίας που είναι υβριδικά. Τα ακρυλικά είναι τα λιγότερα ανθεκτικά στο πέρασμα του χρόνου και στα λιμνάζοντα νερά. Απαιτούν συχνή ανανέωση με επιπλέον επιστρώσεις. Ο χρόνος ανανέωσης ποικίλει μιας και υπάρχουν τα φθηνά, εταιρειών που κάνουν συνήθως χρώματα με ανάγκη ανανέωσης ακόμα και ανά έτος και τα ανώτερης ποιότητας που αν εφαρμοστούν σωστά από κάποιον επαγγελματία (το σωστά έγκειται στην ορθή προετοιμασία) να φθάσουν σε ζωή ακόμα και τα 7 - 8 έτη, με μια ανανέωση μόνο. Τα πολυουρεθανικά είναι διαλύτου όπου απαιτούν υψηλή τεχνογνωσία κατά την εφαρμογή. Η αντοχή τους είναι σαφώς μεγαλύτερη και σε περιπτώσεις των κορυφαίων εταιρειών του χώρου μπορούν να δώσουν πολύ υψηλές αντοχές στον χρόνο και σχετικά ικανοποιητικές σε στάσιμα νερά. Τέλος τα υβριδικής βάσης επαλοιφόμενα είναι ότι πιο σύγχρονο υπάρχει και βρίσκουν πρόσφυση ακόμα και σε σχεδόν μη απορροφητικές επιφάνειες. Χαρακτηρίζονται από την μεγάλη ελαστικότητα τους και την υψηλή αντοχή στα στάσιμα ύδατα.

Όλες οι υγρές μεμβράνες χαρακτηρίζονται από το λευκό τους χρώμα και μάλιστα με αφορμή αυτό οι εταιρείες ή οι έμποροι, κάνουν λόγω για θερμομονωτικές ιδιότητες. Αυτή η προσέγγιση δεν αποτυπώνει όλη την αλήθεια. Λόγω της λευκής και γυαλιστερής τελικής επιφάνειας που δίδουν, έχουν ανακλαστικές ιδιότητες. Έτσι μια ηλιόλουστη, ζεστή, καλοκαιρινή μέρα θα αντανακλούν τον ήλιο και θα δώσουν μια θερμική απόδοση. Όμως μια κρύα μέρα του χειμώνα όπου θα έχουμε ηλιοφάνεια και θα "χρειαζόμαστε" αυτήν τη ζεστασιά, η επίστρωση θα συνεχίζει να λειτουργεί ως αντανακλαστική μεμβράνη και έτσι δεν θα μπορούμε να επωφεληθούμε από τον ήλιο.

Επίσης είναι εξαιρετικά ελαστικές με ποσοστώσεις που αγγίζουν το 500%. Είναι τελείως ημί-βατες, που σημαίνει πως η χρήση της επιφάνειας πρέπει να είναι περιορισμένη και με προσοχή. Δεν μπορεί να ζήσει ζώο σε αυτή, δεν μπορεί να πλυθεί κάποιο χαλί ή να γίνει γενικότερα χρήση δραστικών απορρυπαντικών, δεν μπορεί να ψήσει κάποιος επί αυτής. Αν παραταύτα κάποιος επιθυμεί να κάνει συχνή χρήση διέλευσης βασικά, μπορεί να οπλιστεί η υγρή μεμβράνη και να αυξηθούν σημαντικά οι μηχανικές της αντοχές.

Τέλος η τοποθέτηση μετέπειτα κάποιου κεραμικού πλακιδίου ή η συνέχιση της μονώσεως για την επίτευξη θερμομόνωσης (ή ρήσεων, βατότητας) για παράδειγμα είναι δύσκολη ή υλοποιήσιμη υπό προϋποθέσεις.

συνέχεια στο... Μέρος Β'